Luister hiernaar, verwende vrouw, jij die zo onbekommerd leeft, die denkt:
Ik, en ik alleen! Ik zal niet als weduwe achterblijven, het verlies van kinderen blijft mij bespaard. Integendeel, het overkomt je allebei, in een oogwenk, op één enkele dag:
het verlies van kinderen en het weduwschap zullen je in hun volle omvang treffen, ondanks je talloze toverkunsten en je krachtige bezweringsformules. Zelfverzekerd in je slechtheid dacht je:
Er is niemand die me ziet. Je wijsheid en je kennis hebben je misleid, je dacht:
Ik, en ik alleen! Het kwade zal je overkomen, en je weet het niet te bezweren. Ongeluk zal je overvallen, en afwenden kun je het niet. Onverwachts komt de ondergang, waarvan je geen vermoeden had. Ga maar door met je bezweringsformules en met de talloze toverkunsten waarmee je je van jongs af aan hebt afgemat:
misschien kun je nog iets uitrichten, misschien laat het onheil zich afschrikken. Wat heb je je afgetobd met talloze raadgevers! Laten zij die naar de sterren staren, die de hemel kunnen uitleggen, die je per maand laten weten wat je overkomen zal, laten zij nu aantreden, laten zij je redden! Ze worden als kaf, het vuur zal hen verteren, ze zijn niet meer te redden uit de macht van de vlammen. En dat zal geen vuur zijn om brood op te bakken, geen gloed om je aan te warmen. Zoveel hebben ze jou dus te bieden, zij voor wie je je hebt afgemat, met wie je van jongs af aan handeldreef:
ieder van hen zwerft een eigen kant uit en er is niemand die jou redt.
