Ezechiël 31:1-11 1

Op de eerste dag van de derde maand in het elfde jaar richtte de HEER zich tot mij:

‘Mensenkind, zeg tegen de farao, de koning van Egypte, en tegen zijn volk:

“Wie is er zo groot als jij?

Ooit was er een cipres, een ceder van de Libanon, met mooie takken, als een woud dat schaduw geeft, duizelingwekkend hoog, zijn kruin raakte de wolken. Water deed hem groeien, de oervloed maakte hem groot:

rivieren stroomden waar de ceder was geplant, vanuit de oervloed vloeide het water naar alle bomen van de aarde. Zo werd hij de hoogste van alle bomen, zo kreeg hij brede takken en lange twijgen, door al het water uit de diepte. In zijn takken nestelden de vogels van de hemel, onder zijn twijgen wierpen de wilde dieren hun jongen, en in zijn schaduw woonden vele volken. Groot was hij en mooi, met zijn lange takken, want hij had zijn wortels in veel water. Zelfs in de tuin van God was er geen ceder als hij, geen cipres met zulke takken, geen plataan met zulke twijgen, in de tuin van God was er geen boom zo mooi als hij. Ik had hem zo mooi gemaakt met zijn brede takken, en alle bomen van Eden benijdden hem, alle bomen in de tuin van God.

Daarom, zegt God, de HEER:

Omdat hij zo hoog geworden was dat zijn kruin de wolken raakte en omdat hij zich hooghartig verhief, leverde Ik hem uit aan de machtigste heerser van de wereld, die hem voor zijn goddeloosheid liet boeten. Ik verstootte hem.