Auteur: Ben Mondriaan

Daarom horen zij nu van de HEER: ‘Tsav latsav, tsav latsav, kav lakav, kav lakav, beetje van dit, beetje van dat.’ En zo gaan ze op weg, maar ze struikelen, ze raken gewond, verstrikt, en worden gevangen. Daarom, hoor de woorden van de HEER, jullie spotters, leiders van het volk van Jeruzalem. Jullie zeiden: ‘Wij hebben een verbond gesloten met de dood, met het dodenrijk zijn we een verdrag aangegaan.

Nu dan, staak jullie spotternijen, anders zullen jullie boeien nog meer knellen. Want dit heb ik gehoord: God, de HEER van de hemelse machten, heeft tot vernietiging van het land besloten.

Wee Ariël, Ariël, stad voor ooit David zich legerde. Rijg de jaren aaneen, vier de kringloop van feesten. Maar Ik zal Ariël in het nauw drijven. Droefenis en rouw zullen er heersen, want Ik maak van de stad een offerhaard. Ik zal je van alle kanten belegeren, Ik werp schansen tegen je op en sluit je met hoge wallen in. Je zult roepen van diep onder de grond, wat je uit het stof laat horen, klinkt gedempt; het klinkt als de stem van een geest uit de diepte, het stof laat slechts gefluister horen.

De Heer zegt: Omdat dit volk Mij naar de mond praat, Mij slechts met de lippen dient, terwijl hun hart ver bij Mij vandaan is; omdat hun ontzag voor Mij louter plicht is, slechts aangeleerd en door mensen opgelegd – daarom zal Ik opnieuw wonderen verrichten voor dit volk, indrukwekkende wonderen en grootse daden. De wijsheid van wijzen zal hun dan niet baten, het verstand van verstandigen houdt zich verborgen. Wee degenen die hun ware bedoelingen diep verborgen houden voor de HEER; die alles doen in duisternis en zeggen:

Wee jullie, koppige kinderen – spreekt de HEER -, die plannen uitvoeren tegen Mijn wil, verdragen sluiten tegen Mijn zin en zo zonde op zonde stapelen;  die zonder Mij te raadplegen op weg gaan naar Egypte, om te schuilen in de vesting van de farao en bescherming te zoeken in de schaduw van Egypte.  De vesting van de farao zal jullie schande brengen, de bescherming van Egyptes schaduw smaad.

Daarom – dit zegt de Heilige van Israël: Omdat jullie die woorden hebben verworpen en alles verwachtten van geweld en bedrog, zal deze ongerechtigheid in jullie doorwerken als een steeds bredere bres in een hoge muur, die dan opeens, in een oogwenk, instort en breekt als de kruik van een pottenbakker, die zo meedogenloos wordt verbrijzeld dat er geen scherf meer over is waarmee vuur uit de haard gehaald of water uit een vat geschept kan worden. Dit zei God, de HEER, de Heilige van Israël:

Dan zal Hij regen geven voor het zaad waarmee je het land hebt ingezaaid. Alles wat het land voortbrengt zal mals en voedzaam zijn. Op die dag zullen je kudden op uitgestrekte weidegronden grazen. De runderen en ezels die het land bewerken, krijgen voer dat verrijkt is met zuring, nadat het met vork en zeef is gewand. Op de dag van het bloedbad, wanneer de torens vallen, zullen er beken en waterstromen neervloeien van iedere hoge berg en van elke heuvel die zich verheft. Dan is het licht van de maan als het licht van de zon, en het zonlicht wordt verzevenvoudigd, als het licht van zeven dagen tegelijk.

Wee hun die naar Egypte gaan om hulp, die hun heil zoeken bij paarden, vertrouwen op een groot aantal wagens en een overmacht aan ruiters. Voor de HEER hebben zij geen oog, de Heilige van Israël zoeken zij niet.  Maar Hij weet wat Hij doet, Hij brengt onheil en neemt Zijn woord niet terug. Hij keert zich tegen dat verdorven volk en tegen hun metgezellen in het kwaad. De Egyptenaren zijn mensen, geen goden, hun paarden zijn vlees, geen geest.

Een koning die rechtvaardig regeert en leiders die leiden volgens het recht zijn als een beschutting tegen de wind, als een schuilplaats voor een wolkbreuk, als waterstromen in een dorre streek, als de koele schaduw van een rots in een dorstig, uitgedroogd land. Ogen zullen niet langer blind zijn, oren luisteren weer aandachtig; de onbezonnen geest verwerft kennis en inzicht, de tong van stotteraars spreekt vloeiend en vlot.

Beef, jullie zorgelozen, sidder, jullie die vol vertrouwen zijn. Kleed je uit tot op het naakte lijf en trek een rouwkleed aan. Zij slaan zich in wanhoop op de borst, weeklagend om de prachtige akkers, om de vruchtdragende wijnstokken. Dorens en distels overwoekeren het land van Mijn volk, elk huis waar vreugde heerst en elke stad vol feestgedruis.