Auteur: Ben Mondriaan

Ik maak van Babel een groot moeras, een verblijf van stekelvarkens. Ik veeg het weg met een bezem van vernietiging – spreekt de HEER van de hemelse machten. Profetie over Assyrië en over de Filistijnen. De HEER van de hemelse machten heeft gezworen: ‘Voorwaar, het zal gaan zoals Ik heb bepaald, het zal gebeuren zoals Ik heb besloten. Ik breek de Assyrische heerschappij over Mijn land, Ik verbrijzel Assyrië op Mijn bergen.

Profetie over Moab. Verwoest is Ar-Moab, vernietigd in de nacht! Verwoest is Kir-Moab, vernietigd in de nacht! Dibon trekt op naar de tempel en heft op de offerhoogten een weeklacht aan, Moab jammert over de Nebo en over Medeba. Ieder hoofd is kaalgeschoren, elke baard is afgeknipt.

Bied de koning van ons land een geschenk aan, stuur hem een ram, door de woestijn, vanuit Sela naar de Sion. Dan zullen de vrouwen van Moab vluchten naar waar men de Arnon oversteekt, opgejaagd als vogels, verdreven van hun nest. ‘Neem een besluit! Grijp in! Bescherm ons op het heetst van de dag met de schaduw van Uw nacht. Verberg de vluchteling, lever de ontheemde niet uit. Verleen Moabs vluchtelingen onderdak, wees onze toevlucht tegen de verwoester.’ Is de verdrukking ten einde gekomen en de verwoesting tot staan gebracht, is de tiran uit dit land verdreven, dan wordt in Davids huis een troon geplaatst, gegrondvest op liefde en trouw. Daar zetelt een rechter die recht zoekt, die ijvert voor gerechtigheid.

Profetie over Damascus. De stad Damascus zal niet meer bestaan, het zal een bouwval, een ruïne worden. De steden van Aroër liggen verlaten, ze zijn het domein van weidend vee en niemand die de kudden verstoort. Efraïm heeft zijn vesting verloren en Damascus zijn koninkrijk; Arams luister zal vergaan als die van Israël – spreekt de HEER van de hemelse machten. Op die dag gaat Jakobs luister teloor, het vet van zijn lichaam slinkt weg. Het is of men de rijpe oogst binnenhaalt en met de hand de aren afsnijdt, het is als aren lezen in het dal van Refaïm:

Wee het land van de sjirpende krekels, voorbij de rivieren van Nubië, dat boden over de zee zendt, papyrusschepen over de wateren. Ga, snelle gezanten, naar het rijzige volk met glanzende huid, naar het alom gevreesde volk, een volk van tirannen en geweldenaars, in een land van rivieren doorsneden. Laat alle bewoners van de aarde weten:

Profetie over Egypte. Rijdend op een lichte wolk spoedt de HEER zich naar Egypte. De goden van Egypte zullen voor Hem beven, Egyptes hart smelt in zijn binnenste. Ik zal de Egyptenaren tegen elkaar ophitsen: ze raken onderling in gevecht, man tegen man, vriend tegen vriend, stad tegen stad, rijk tegen rijk. Egypte verliest zijn hoofd, raakt buiten zinnen. Ik zal al zijn plannen verijdelen. Dan wenden zij zich tot hun goden en bezweerders, ze raadplegen geesten van doden en waarzeggers.

Op die dag zullen de Egyptenaren op vrouwen lijken: ze sidderen van angst voor de dreigende hand die de HEER van de hemelse machten tegen hen opheft. Telkens als Juda ter sprake komt, zal Egypte door schrik worden bevangen; wat de HEER van de hemelse machten over Egypte besloten heeft, vervult hen met angst. Op die dag zullen er in Egypte vijf steden zijn waar men de taal van Kanaän spreekt en de HEER van de hemelse machten erkent;

Koning Sargon van Assyrië stuurde een van zijn hoogwaardigheidsbekleders, de tartan, naar Asdod. Deze viel de stad aan en nam haar in. In hetzelfde jaar dat hij naar Asdod kwam, sprak de HEER tot Jesaja, de zoon van Amos: ‘Leg het haren kleed dat je draagt af en trek je sandalen uit.’

Profetie over de woestijn aan de zee. Zoals de stormen over de Negev, vlaag na vlaag, zo zal het onheil komen uit de woestijn, uit een angstaanjagend land. Een aangrijpend visioen heeft de HEER mij geopenbaard: de verrader pleegt verraad, de verwoester verwoest. Inwoners van Elam, val aan! Meden, sla het beleg! De HEER maakt aan het lijden van de verdrukten een eind. Ik sta te trillen op mijn benen, ik krimp ineen als een vrouw in barensnood. Wat ik hoor verbijstert me, wat ik zie ontstelt me. Mijn hart beeft, ik ben door angst bevangen; de HEER heeft mijn dierbare avondschemer veranderd in een nachtmerrie.

Profetie over het Dal van het visioen. Wat bezielt jullie om allemaal op de daken te klimmen, stad vol rumoer en feestgedruis, oord van opwinding? Jullie gevallenen zijn niet gevallen door het zwaard, noch gesneuveld in de strijd. Al jullie bevelhebbers zijn gevlucht, ze zijn zonder slag of stoot gevangen; hoever ze ook gevlucht waren, allemaal zijn ze achterhaald. Daarom zeg Ik: ‘Laat Mij nu alleen. Bittere tranen zal Ik wenen om de ondergang van Mijn volk.