Auteur: Ben Mondriaan

Laat dit voor het nageslacht worden opgeschreven, dan zal een herboren volk de HEER loven  als de HEER heeft neergezien van Zijn heilige hoogte, zich vanuit de hemel naar de aarde heeft neergebogen om het zuchten van gevangenen te horen, om vrij te laten wie de dood nabij zijn.

Prijs de HEER, mijn ziel, prijs, mijn hart, Zijn heilige naam. Prijs de HEER, mijn ziel, vergeet niet één van Zijn weldaden. Hij vergeeft u alle schuld, Hij geneest al uw kwalen, Hij redt uw leven van het graf, Hij kroont u met trouw en liefde, Hij overlaadt u met schoonheid en geluk, uw jeugd vernieuwt zich als een adelaar. De HEER doet wat rechtvaardig is, Hij verschaft recht aan de verdrukten. Hij maakte aan Mozes Zijn wegen bekend, aan het volk van Israël Zijn grootse daden. Liefdevol en genadig is de HEER, Hij blijft geduldig en groot is Zijn trouw. Niet eindeloos blijft Hij twisten, niet eeuwig duurt Zijn toorn. 

Prijs de HEER, mijn ziel. HEER, mijn God, hoe groot bent U. Met glans en glorie bent U bekleed, in een mantel van licht gehuld. U spant de hemel uit als een tentdoek en bouwt op de wateren Uw hoge zalen, U maakt van de wolken Uw wagen en beweegt U op de vleugels van de wind, U maakt van de winden Uw boden, van vlammend vuur Uw dienaren. U hebt de aarde op pijlers vastgezet, tot in eeuwigheid wankelt zij niet. De oerzee bedekte haar als een kleed, tot boven de bergen stonden de wateren. Toen U hen dreigde, vluchtten zij weg, toen Uw donderstem klonk, stoven zij heen:

U hebt de maan gemaakt voor de tijden, de zon weet wanneer zij moet ondergaan. Als U het duister spreidt, valt de nacht, en alles wat leeft in het woud gaat zich roeren. De jonge leeuwen gaan uit op roof, brullend vragen zij God om voedsel. Bij zonsopgang trekken zij zich terug en leggen zich neer in hun legers. De mensen gaan aan het werk en arbeiden door tot de avond. 

Loof de HEER, roep luid Zijn naam, maak Zijn daden bekend onder de volken, zing en speel voor Hem, spreek vol lof over Zijn wonderen, beroem u op Zijn heilige naam. Wees blij van hart, u die de HEER zoekt. Zie uit naar de HEER en Zijn macht, zoek voortdurend Zijn nabijheid. Gedenk de wonderen die Hij heeft gedaan, de oordelen die Hij heeft uitgesproken, nageslacht van Abraham, Zijn dienaar, kinderen van Jakob, door Hem verkozen.

Israël trok weg naar Egypte, Jakob verbleef als vreemde in het land van Cham. God maakte Zijn volk zeer vruchtbaar, machtiger dan wie het belaagden. Hij veranderde hun hart: ze gingen Zijn volk haten en spanden samen tegen Zijn dienaren. Hij stuurde Mozes, Zijn dienaar, en Aäron, de man van Zijn keuze. Zij kondigden Zijn wondertekenen aan, machtige daden in het land van Cham. Hij stuurde duisternis en het werd duister – waren ze niet doof voor Zijn woorden? Hij veranderde hun waterstromen in bloed en liet al hun vissen sterven. Hun land krioelde van kikkers, tot in de kamers van hun koningen.

Halleluja! Loof de HEER, want Hij is goed, eeuwig duurt Zijn trouw. Wie kan Zijn machtige daden verwoorden, wie de roem van de HEER laten klinken? Gelukkig wie zich houden aan het recht en doen wat rechtvaardig is, telkens weer. Denk aan mij, HEER, uit liefde voor Uw volk, zie naar mij om wanneer U het komt redden, dan zal ik Uw uitverkorenen gelukkig zien, vreugde vinden in de vreugde van Uw volk, vervuld zijn van trots op Uw liefste bezit.

Zij maakten een stierkalf bij de Horeb en bogen zich voor een stuk metaal. God, hun eer, ruilden zij in voor een beeld van een dier dat gras eet. Vergeten waren zij God, hun Redder, die iets groots had verricht in Egypte, wonderen in het land van Cham, geduchte daden bij de Rietzee. Hij besloot hen uit te roeien, maar Mozes, de man die Hij had gekozen, verdedigde hen, ging voor hem staan en wendde Zijn dodelijke woede af.

Zij brachten hun zonen en dochters ten offer aan de demonen  en vergoten het bloed van onschuldigen, het bloed van hun zonen en dochters, geofferd aan de beelden van Kanaän. Een stroom van bloed ontheiligde het land. Zij werden onrein door hun daden, overspelig was hun gedrag.

‘Loof de HEER, want Hij is goed, eeuwig duurt Zijn trouw.’ Zo spreken zij die door de HEER zijn verlost, die Hij verloste uit de greep van de angst, bijeenbracht uit alle landen, uit het oosten en het westen, uit het noorden en het zuiden. Soms doolden zij door de woestijn, maar een weg in de wildernis, een stad, een woonplaats vonden ze niet. Ze kregen honger en dorst en kwijnden van uitputting weg. Ze riepen in hun angst tot de HEER – Hij heeft hen bevrijd uit vele gevaren, Hij wees hun de rechte weg, de weg naar een stad, een woonplaats.