Auteur: Ben Mondriaan

Gelukkig de mens die niet meegaat met wie kwaad doen, die de weg van zondaars niet betreedt, bij spotters niet aan tafel zit, maar vreugde vindt in de wet van de HEER en zich verdiept in zijn wet, dag en nacht. Hij zal zijn als een boom, geplant aan stromend water. Op tijd draagt hij vrucht, zijn bladeren verdorren niet. Alles wat hij doet komt tot bloei.

Waartoe leidt het woeden van de volken, het rumoer van de naties? Tot niets. De koningen van de aarde komen in verzet, de wereldmachten spannen samen tegen de HEER en Zijn Gezalfde: ‘Wij moeten hun juk afwerpen, ons van hun boeien bevrijden.’ Die in de hemel troont lacht, De HEER spot met hen. Dan spreekt Hij tot hen in woede, en Zijn toorn verbijstert hen: ‘Ikzelf heb Mijn Koning gezalfd, op de Sion, Mijn heilige berg.’

HEER, hoe talrijk zijn mijn belagers, velen vallen mij aan, velen zeggen van mij: ‘God zal hem niet redden.’ U, HEER, bent een schild om mij heen, U bent mijn eer, U houdt mij staande. Roep ik tot de HEER om hulp, Hij antwoordt mij vanaf Zijn heilige berg.

Antwoord mij als ik roep, God die mij recht doet. Geef mij ruimte als ik belaagd word, wees genadig, hoor mijn gebed. Machtigen, hoe lang nog maakt u mij te schande, is de schijn u lief, de leugen uw leidraad? De HEER schenkt Zijn gunst aan wie Hem trouw is, de HEER luistert als ik tot Hem roep.

Hoor mijn woorden, HEER, sla acht op mijn klagen. Luister naar mijn hulpgeroep, mijn Koning en mijn God, tot U richt ik mijn bede. In de morgen, HEER, hoort U mijn stem, in de morgen wend ik mij tot U en wacht. U bent een God die zich niet verheugt in het kwaad, bij U is de misdaad niet welkom.  Gewetenlozen houden geen stand onder de blik van Uw ogen.

HEER, straf mij niet in Uw woede, tuchtig mij niet in Uw toorn.  Heb erbarmen, HEER, want ik kwijn weg. Genees mij, HEER, ik ben doodsbang, ik vrees voor mijn leven. Hoe lang, HEER, moet ik nog wachten? Keer terug, HEER, spaar toch mijn leven, toon mij Uw trouw en red mij. Want doden noemen Uw naam niet meer! Wie in het dodenrijk kan U nog loven?

HEER, mijn God, bij U schuil ik, bevrijd mij van mijn vervolgers, red mij, ze zullen mij nog verscheuren als leeuwen, mij meesleuren zonder dat iemand mij redt. HEER, mijn God, als ik iets heb misdaan, als er onrecht kleeft aan mijn handen,  als ik goed met kwaad heb vergolden, of mijn belager zonder reden heb beroofd – laat dan de vijand mij achtervolgen, mij inhalen, vertreden en vertrappen in het stof, mij beroven van mijn eer en mijn leven.

HEER, onze Heer, hoe machtig is Uw naam op heel de aarde. U die aan de hemel Uw luister toont – met de stemmen van kinderen en zuigelingen bouwt U een macht op tegen Uw vijanden om hun wraak en verzet te breken. Zie ik de hemel, het werk van Uw vingers, de maan en de sterren door U daar bevestigd, wat is dan de sterveling dat U aan hem denkt, het mensenkind dat U naar hem omziet?

Ik wil U loven, HEER, met heel mijn hart, vertellen van Uw wonderdaden. Ik wil vrolijk zijn, U toejuichen, Uw naam bezingen, Allerhoogste, nu mijn vijanden terugdeinzen, ten val komen en onder Uw blik vergaan. Want U hebt mijn rechten verdedigd, U nam plaats op Uw zetel, rechtvaardige Rechter. U hebt volken bedreigd, goddelozen omgebracht, hun namen uitgewist voor eeuwig. De vijanden zijn verslagen, uit de herinnering verdwenen. U vaagde hun steden weg: ruïnes voor altijd.