Auteur: Ben Mondriaan

Ik zweer bij Mijzelf – spreekt de HEER – dat Bosra een verschrikkelijke woestenij wordt, een plaats die wordt bespot en vervloekt, en dat alle steden eromheen voor altijd een ruïne worden.’ ‘De HEER heeft een bode gestuurd naar alle volken, ook ik heb Zijn boodschap gehoord: “Sluit je aaneen, trek ten strijde tegen Edom!”’ ‘Dit zegt de HEER over Edom: Ik maak van jou een onbeduidend volk, veracht door iedereen. Door je hoogmoed heb je je laten verleiden, door je ongenaakbaarheid. Hoog woon je, hoog in de rotskloven, de hoogste bergtoppen houd je bezet. Maar al bouw je als een adelaar een hooggelegen nest, dan nog haal Ik je neer – spreekt de HEER.

De soldaten zullen sterven op de pleinen, elke krijgsheld sneuvelt op die dag – spreekt de HEER van de hemelse machten. Ik zal de muren van Damascus in vlammen doen opgaan, vuur verteert de burchten van Benhadad. De HEER zegt over Kedar en de stammen rond Chasor, die door koning Nebukadnessar van Babylonië werden verslagen: Vooruit, trek op tegen Kedar, verdelg die stammen uit het oosten.  Roof hun tenten, geiten, schapen, neem alles mee wat ze bezitten. Maak hun kamelen buit, laat hen schreeuwen in paniek.

De HEER sprak bij monde van de profeet Jeremia de volgende woorden over Babel en Chaldea. ‘Maak bekend onder alle volken, laat het horen, geef het door, houd het niet verborgen, maak bekend: Babel wordt veroverd, Bel wordt te schande gemaakt, Marduk is ten einde raad. Babels beelden staan te schande, zijn afgoden zijn radeloos. Want een volk rukt op uit het noorden, het maakt Babel tot een woestenij. Niets of niemand zal er meer wonen, ieder mens, elk dier, is op de vlucht geslagen.

Chaldeeën, jullie hebben Mijn bezit geplunderd. Ook al waren jullie toen vol blijdschap, ook al hieven jullie vreugdekreten aan, ook al sprongen jullie op als kalveren die mogen dorsen, hinnikten jullie als hengsten – jullie moeder zal te schande staan, de vrouw die je gedragen heeft, wordt vernederd. Ze wordt de geringste onder de volken, een uitgedroogde vlakte, een dorre woestijn. Door de toorn van de HEER wordt Babel ontvolkt, heel de stad wordt een woestenij. Ieder die daar komt zal huiveren, de adem stokt hem in de keel om het onheil dat haar heeft getroffen.

Trek op tegen Merataïm, ruk op tegen de inwoners van Pekod. Volg ze, vel ze en vernietig ze – spreekt de HEER -, doe alles wat Ik jullie heb bevolen. Hoor! Het land is vol wapengekletter, het gaat gebukt onder oorlogsgeraas.  Ach, nu is de hamer die de hele aarde sloeg, gespleten en verbrijzeld. Ach, nu is Babel zelf een schrikbeeld voor elk volk. Babel, je hebt jezelf een val gezet en bent gevangen, zonder het te merken. Je bent gestrikt, kunt nergens heen, want je hebt de HEER getart. De HEER heeft Zijn wapenkamer geopend, Hij heeft in Zijn woede Zijn wapens gegrepen.

Dit zegt de HEER van de hemelse machten: Ook al wordt het volk van Israël verdrukt, samen met het volk van Juda, ook al houdt hun vijand hen vast en mogen ze van hem niet gaan – hun Beschermer is sterk. Zijn naam is HEER van de hemelse machten! Hij zal zeker voor hun recht opkomen.

Er komt een volk aan uit het noorden, een grote overmacht. Vele koningen, van de einden der aarde, worden aangevuurd tot de strijd. Ze houden boog en zwaard gereed, wreed zijn ze, meedogenloos. Hun krijgsrumoer klinkt als een bulderende zee, ze komen op paarden aangestormd. Hun leger staat in slagorde, als één man gereed voor de strijd.

Dit zegt de HEER: Ik ontketen een vernietigende storm over Babel, over de bevolking van Leb-Kamai. Ik stuur vreemde volken op hen af. Die zullen hen uiteenslaan, ze plunderen het hele land. Op die onheilsdag komen ze van alle kanten op hen af. Laat de boogschutters hun pijlen richten op ieder die de boog spant tegen hen, ieder die het harnas aangordt. Spaar zelfs de jongste strijders niet, vernietig heel het leger. In Chaldea zullen velen sneuvelen, ze liggen doorstoken in de straten, want het land boet voor zijn schuld tegen de Heilige van Israël. God laat Israël niet als weduwe achter, de HEER van de hemelse machten laat Juda niet in de steek.

De HEER van de hemelse machten heeft bij Zichzelf gezworen: Ik bedek dat land met vijanden, als sprinkhanen zo talrijk, ze heffen strijdkreten tegen je aan.’ Hij die de aarde heeft gemaakt met Zijn kracht, de wereld heeft gegrondvest met Zijn wijsheid, de hemel heeft gespannen met Zijn inzicht – als Hij Zijn stem verheft, ruist water uit de hemel neer. Wolken wekt Hij aan de einder, bliksems smeedt Hij, de regen valt, Hij laat de wind los uit Zijn schatkamers.

Steek overal op aarde de strijdvaan op. Blaas de ramshoorn onder alle volken, in het rijk van Ararat, Minni en Askenaz. Bereid ze voor op de strijd tegen Babel. Stel officieren aan die de veldtocht leiden. Laat woeste paarden aanstormen, als een bende sprinkhanen. Bereid vele volken voor op de strijd, de koning van Medië, bestuurders en bevelhebbers, allen in het rijk waarover hij heerst. De aarde beeft en schreeuwt als in barensnood. De HEER voert Zijn plannen tegen Babel uit: Hij maakt het land tot een onbewoonde woestenij. De Babyloniërs staken de strijd, de soldaten komen hun forten niet meer uit. Hun kracht verdampt, ze worden als vrouwen. De huizen worden in brand gestoken, de sluitboom van de stadspoort wordt verbrijzeld.