Auteur: Ben Mondriaan

De hemel verhaalt van Gods majesteit, het uitspansel roemt het werk van Zijn handen, de dag zegt het voort aan de dag die komt, de nacht vertelt het door aan de volgende nacht. Toch wordt er niets gezegd, geen woord gehoord, het is een spraak zonder klank.  Over heel de aarde gaat hun stem, tot aan het einde van de wereld hun taal. Daar heeft Hij een tent opgeslagen voor de zon: een jonge bruidegom die het bruidsbed verlaat, een held die vrolijk voortrent op zijn weg. Aan het ene einde van de hemel komt hij op, aan het andere einde voltooit hij zijn loop, niets blijft voor zijn gloed verborgen.

Moge de HEER u antwoorden in dagen van nood en de naam van Jakobs God u beschermen, moge Hij hulp zenden uit Zijn heiligdom, uit Sion u bijstaan. Moge Hij al uw gaven gedenken, uw brandoffers welwillend aanvaarden, moge Hij geven wat uw hart verlangt, en al uw plannen doen slagen.

HEER, Uw kracht verblijdt de koning, luid juicht hij om Uw overwinning. U gaf hem wat zijn hart verlangde, het verzoek van zijn lippen wees U niet af. U nadert hem met rijke zegen en plaatst op zijn hoofd een gouden kroon. Leven heeft hij gevraagd, U hebt het hem gegeven, lengte van dagen, voor eeuwig en altijd. Groot is zijn roem door Uw overwinning, U tooit hem met glans en met glorie, U schenkt hem voor altijd Uw zegen, U verblijdt hem met het licht van Uw gelaat.

Mijn God, mijn God, waarom hebt U mij verlaten? U blijft ver weg en redt mij niet, ook al schreeuw ik het uit. ‘Mijn God!’ roep ik overdag, en U antwoordt niet, ’s nachts, en ik vind geen rust. U bent de Heilige, die op Israëls lofzangen troont. Op U hebben onze voorouders vertrouwd; zij hebben vertrouwd en U verloste hen, tot U geroepen en zij ontkwamen, op U vertrouwd en zij werden niet beschaamd.

HEER, houd U niet ver van mij, mijn sterkte, snel mij te hulp.  Bevrijd mijn ziel van het zwaard, mijn leven uit de greep van die honden. Red mij uit de muil van de leeuw, bescherm mij tegen de horens van de wilde stier. U geeft mij antwoord. Ik zal Uw naam bekendmaken, U loven in de kring van mijn volk. Loof Hem, allen die de HEER vrezen, breng Hem eer, kinderen van Jakob, wees beducht voor Hem, volk van Israël.

De HEER is mijn herder, het ontbreekt mij aan niets. Hij laat mij rusten in groene weiden en voert mij naar vredig water, Hij geeft mij nieuwe kracht en leidt mij langs veilige paden tot eer van Zijn naam.

Van de HEER is de aarde en alles wat daar leeft, de wereld en wie haar bewonen, Hij heeft haar op de zeeën gegrondvest, op de stromen heeft Hij haar verankerd. Wie mag de berg van de HEER bestijgen, wie mag staan op Zijn heilige plaats? Wie reine handen heeft en een zuiver hart, zich niet inlaat met leugens en niet bedrieglijk zweert.

Naar U, HEER, gaat mijn verlangen uit, mijn God, op U vertrouw ik, maak mij niet te schande, laat mijn vijanden niet triomferen. Zij die op U hopen, worden niet beschaamd, beschaamd worden zij die U achteloos verraden. Maak mij, HEER, met Uw wegen vertrouwd, leer mij Uw paden te gaan. Wijs mij de weg van Uw waarheid en onderricht mij, want U bent de God die mij redt, op U blijf ik hopen, elke dag weer. Denk aan Uw barmhartigheid, HEER, aan Uw liefde door de eeuwen heen. Denk niet aan de zonden uit mijn jeugd, maar denk met liefde aan mij en laat Uw goedheid spreken, HEER.

Doe mij recht, HEER, want zonder dwalen ben ik mijn weg gegaan, op U, HEER, heb ik vertrouwd, ik wankelde niet.  Doorgrond mij, HEER, en ken mij, peil mijn hart en mijn nieren, want Uw liefde staat mij voor ogen en ik bewandel de weg van Uw waarheid. Met bedriegers zit ik niet aan, met huichelaars ga ik niet om, ik haat de kring van slechte mensen, met wettelozen wil ik niet aan tafel.

De HEER is mijn licht, mijn behoud, wie zou ik vrezen? Bij de HEER is mijn leven veilig, voor wie zou ik bang zijn? Kwaadwilligen kwamen op mij af om mij levend te verslinden, mijn vijanden belaagden mij, maar zij struikelden, zij vielen. Al trok een leger tegen mij op, mijn hart zou onbevreesd zijn, al woedde er een oorlog tegen mij, nog zou ik mij veilig weten.