Auteur: Ben Mondriaan

De HEER heb ik lief, Hij hoort mijn stem, mijn smeken, Hij luistert naar mij, ik roep Hem aan, mijn leven lang. Banden van de dood omknelden mij, angsten van het dodenrijk grepen mij aan, ik voelde angst en pijn. Toen riep ik de naam van de HEER: ‘HEER, red toch mijn leven!’ De HEER is genadig en rechtvaardig, onze God is een God van ontferming, de HEER beschermt de eenvoudigen, machteloos was ik en Hij heeft mij bevrijd.

Loof de HEER, alle volken, prijs Hem, alle naties: Zijn liefde voor ons is overstelpend, eeuwig duurt de trouw van de HEER. Halleluja!

Loof de HEER, want Hij is goed, eeuwig duurt Zijn trouw. Laat Israël zeggen: ‘Eeuwig duurt Zijn trouw’ – het huis van Aäron zeggen: ‘Eeuwig duurt Zijn trouw’ – wie de HEER vreest, zeggen: ‘Eeuwig duurt Zijn trouw.’

Hoor, gejubel om de overwinning in de tenten van de rechtvaardigen: de rechterhand van de HEER doet machtige daden, de rechterhand van de HEER verheft mij, de rechterhand van de HEER doet machtige daden. Ik zal niet sterven, maar leven en de daden van de HEER verhalen: de HEER heeft mij gestraft, maar mij niet prijsgegeven aan de dood.

Gelukkig wie de volmaakte weg gaan en leven naar de wet van de HEER,  gelukkig wie Zijn richtlijnen volgen, Hem zoeken met heel hun hart. Zij bedrijven geen onrecht, maar gaan de wegen die Hij wijst. Uw regels hebt U gegeven opdat wij ons eraan houden. Laat toch mijn wegen recht zijn, ik wil mij houden aan Uw wetten.

Wees goed voor Uw dienaar – dan zal ik leven en mij houden aan Uw woord. Neem de sluier van mijn ogen – dan zal ik zien hoe wonderlijk mooi Uw wet is. Ik ben een vreemdeling op aarde, verberg Uw geboden niet voor mij. Mijn ziel kwijnt weg van verlangen naar Uw voorschriften, dag en nacht.

Wijs mij, HEER, de weg van Uw wetten, dan volg ik die tot het einde toe. Geef mij inzicht, en ik zal Uw wet volgen, hem onderhouden met heel mijn hart. Laat mij het pad gaan van Uw geboden, dat is mij het liefst. Neig mijn hart naar Uw richtlijnen en niet naar winstbejag. Houd mijn ogen af van wat leeg is, laat mij Uw wegen gaan, en leven. Kom Uw belofte aan Uw dienaar na, dan zal ik van ontzag voor U vervuld zijn.

Denk aan het woord, tot Uw dienaar gesproken, waarmee U mij hoop hebt gegeven. Dit is de troost in mijn ellende: dat Uw belofte mij doet leven. Al lachen de hoogmoedigen mij ook uit, ik wijk niet af van Uw wet. Ik denk aan Uw eeuwige voorschriften, HEER, daarin vind ik troost. Ik ben ontzet over de zondaars die Uw wet verlaten. Uw wetten zijn voor mij als liederen in het huis waar ik als vreemdeling woon.

Hoogmoedigen beschuldigen mij vals, maar ik volg Uw regels, met heel mijn hart, gevoelloos als vet is hun hart, maar ik verheug mij in Uw wet. Het was goed voor mij dat ik vernederd werd, zo leerde ik Uw wetten kennen. Goed voor mij is de wet uit Uw mond, beter dan een schat aan goud en zilver. Uw handen hebben mij gemaakt en gevormd, schenk mij inzicht, dan leer ik Uw geboden. Wie U vrezen zien mij met blijdschap, in Uw woord heb ik mijn hoop gesteld.

Ze hebben voor mij een kuil gegraven, de hoogmoedigen die Uw wet niet erkennen. Elk van Uw geboden is betrouwbaar, maar leugens achtervolgen mij – kom mij te hulp! Bijna was ik van de aarde verdwenen, toch heb ik Uw regels niet verlaten. Blijf mij trouw, laat mij leven, dan houd ik mij aan de richtlijn uit Uw mond.