Auteur: Ben Mondriaan

Hoor, o God, mijn smeken, sla acht op mijn gebed,  van het einde der aarde roep ik U aan, want mijn hart bezwijkt. Breng mij op de rots hoog boven mij, U bent altijd mijn schuilplaats geweest, een toren te sterk voor de vijand.

Alleen bij God vindt mijn ziel haar rust, van Hem komt mijn redding. Hij alleen is mijn rots en mijn redding, mijn burcht, nooit zal ik wankelen. Hoe lang nog vallen jullie aan op één man en bedreigen jullie hem met de dood? Hij is als een muur die omvalt, als een wal die op instorten staat. Zij willen hem van zijn hoogte storten, de leugen is hun lust en hun leven, een zegenwens ligt op hun lippen, maar in hun hart verbergt zich een vloek.

God, U bent mijn God, U zoek ik, naar U smacht mijn ziel, naar U hunkert mijn lichaam in een dor en dorstig land, zonder water. In het heiligdom heb ik U gezien, Uw macht en majesteit aanschouwd. Uw liefde is meer dan het leven, mijn lippen zingen Uw lof.

Hoor mijn stem, God, hoor mijn klacht, behoed mij voor de dreiging van de vijand, verberg mij voor die misdadige bende, voor die meute van boosdoeners. Ze scherpen hun tong als een mes, ze richten hun pijl, een giftig woord, uit verborgen hoeken schieten ze op een onschuldige, ze schieten onverhoeds, voor niemand bang. Ze wapenen zich met kwade woorden, overwegen het zetten van een val, en zeggen: ‘Wie zou het zien?’

U komt de lof toe, God die woont op de Sion, U zult ontvangen wat U is beloofd. U die ons bidden hoort – tot U komt de sterveling. Worden onze zonden mij te zwaar, U neemt weg wat wij misdeden. Gelukkig wie door U gekozen is en U mag naderen, hij mag wonen in Uw voorhoven. Wij genieten het goede van Uw huis, het heilige van Uw tempel.

Heel de aarde, juich voor God,  bezing de eer van Zijn naam, breng Hem eer en lof. Zeg tot God: ‘Hoe ontzagwekkend zijn Uw daden, Uw vijanden kruipen voor U, zo groot is Uw macht. Laat heel de aarde voor U buigen en zingen, Uw naam bezingen.’ Kom en zie de werken van God, Zijn daden vervullen de mens met ontzag: Hij heeft de zee veranderd in droog land, Zijn volk trok te voet door de rivier. Laten wij ons dan in Hem verheugen: machtig heerst Hij voor eeuwig, Zijn ogen waken over de volken. Laat niemand zich tegen Hem verzetten.

God, wees ons genadig en zegen ons, laat het licht van Uw gelaat over ons schijnen, dan zal men op aarde Uw weg leren kennen, in heel de wereld Uw reddende kracht.

God staat op, Zijn vijanden stuiven uiteen, Zijn haters vluchten als Hij verschijnt.  U verdrijft ze zoals wind de rook verdrijft. Zoals was smelt bij het vuur, zo vergaan de zondaars als God verschijnt. Maar de rechtvaardigen verblijden zich, zij juichen als God verschijnt, uitgelaten van vreugde. Zing voor God, bezing Zijn naam, maak ruim baan voor Hem die door de vlakten rijdt, HEER is Zijn naam, jubel als Hij verschijnt: vader van wezen, beschermer van weduwen, God in Zijn heilig verblijf. God geeft eenzamen een thuis en gevangenen vrijheid en voorspoed. Maar opstandigen zullen wonen op dorre grond. 

Geprezen zij de Heer, dag aan dag, deze God draagt ons en redt ons, onze God is een reddende God. Bij God, de HEER, is bevrijding uit de dood. God verplettert de hoofden van Zijn vijanden, de harige kruinen van wie met schuld zijn beladen. De Heer zegt: ‘Ik haal jullie vijanden uit Basan, Ik haal ze uit de diepten van de zee: jullie voeten zullen waden in hun bloed, met hun tong zullen jullie honden ervan likken.’ Een schouwspel is Uw stoet, o God, de stoet van mijn God, mijn Koning, naar Zijn heiligdom: voorop zangers, daarachter snarenspelers, omstuwd door meisjes met tamboerijnen.

Red mij, God, het water staat aan mijn lippen, ik zink weg in bodemloos slijk en vind geen grond voor mijn voeten, ik ben in diep water geraakt, de stroom sleurt mij mee. Uitgeput ben ik van het roepen, mijn keel is schor geschreeuwd, mijn ogen zijn verzwakt van het uitzien naar mijn God. Talrijker dan de haren op mijn hoofd zijn zij die mij haten zonder reden, met velen zijn mijn belagers, mijn vijanden die mij bedriegen: teruggeven moet ik wat ik niet heb geroofd.