Auteur: Ben Mondriaan

Wie op de HEER vertrouwt is als de Sionsberg, die onwankelbaar vast staat voor eeuwig. Zoals de bergen Jeruzalem omringen, zo omringt de HEER Zijn volk van nu tot in eeuwigheid.

Toen de HEER het lot van Sion keerde, was het of wij droomden, een lach vulde onze mond, onze tong brak uit in gejuich. Toen zeiden alle volken:

Als de HEER het huis niet bouwt, vergeefs zwoegen de bouwers; als de HEER de stad niet bewaakt, vergeefs doet de wachter zijn ronde.

Gelukkig ieder die ontzag heeft voor de HEER en de weg gaat die Hij wijst: je zult eten wat je werk opbrengt, geluk en voorspoed vallen je toe,

Dikwijls werd ik gekweld, van mijn jeugd af aan, – Israël, blijf het herhalen – dikwijls werd ik gekweld, van mijn jeugd af aan, maar gebroken hebben ze mij niet.

Uit de diepte roep ik tot U, HEER, Heer, hoor mijn stem, wees aandachtig, luister naar mijn roep om genade. Als U de zonden blijft gedenken, HEER, Heer, wie houdt dan stand? Maar bij U is vergeving, daarom eert men U met ontzag.

HEER, niet trots is mijn hart, niet hoogmoedig mijn blik, ik zoek niet wat te groot is voor mij en te hoog gegrepen.

Blijf David gedenken, HEER, en alles wat hij heeft doorstaan, omdat hij de HEER had gezworen, de Machtige van Jakob had beloofd: ‘Ik zal mijn tent niet binnengaan noch mij te ruste leggen op mijn bed, mijn ogen niet overgeven aan de slaap noch mijn wimpers aan de sluimer, voordat ik een plaats vind voor de HEER, een woning voor de Machtige van Jakob.’ In Efrata hoorden wij van de ark, wij vonden hem in de velden van Jaär. Laten wij Zijn woning binnengaan, ons neerbuigen aan Zijn voeten.

Hoe goed is het, hoe heerlijk als broeders bijeen te wonen!

Zegen de HEER, u allen die de dienst van de HEER verricht en in het huis van de HEER staat, nacht aan nacht.