Auteur: Ben Mondriaan

Dwazen denken bij zichzelf: Er is geen God. Verdorven zijn ze, en gruwelijk is hun onrecht, geen van hen deugt. God kijkt vanuit de hemel naar de mensen om te zien of er één verstandig is, één die God zoekt. 

toen de inwoners van Zif aan Saul waren gaan zeggen: ‘Weet u niet dat David zich bij ons schuilhoudt?’ God, bevrijd mij door Uw naam, verschaf mij recht door Uw macht. God, luister naar mijn gebed, hoor de woorden van mijn mond.

Luister, God, naar mijn gebed, verberg U niet als ik om hulp smeek, sla acht op mij en geef mij antwoord. Klagend loop ik rond, radeloos door het schreeuwen van de vijand en het tieren van de goddelozen, want zij storten onheil over mij uit en bestoken mij met hun woede.

Laat de dood hen onverhoeds treffen, laat hen levend neerdalen in het dodenrijk, want bij hen huist het kwaad, het heerst in hun hart. En ik? Ik roep tot God, de HEER zal mij redden. In de avond, in de morgen, in de middag klaag ik en zucht ik, en Hij hoort mijn stem.

Wees mij genadig, God, want ze bedreigen mij, de hele dag bestoken en bestrijden ze mij. Mijn tegenstanders bedreigen mij, heel de dag, en bestrijden mij vanuit hun hoge vesting. In mijn bangste uur vertrouw ik op U. Op God, wiens woord ik prijs, op God vertrouw ik, angst ken ik niet, wat kan een sterveling mij aandoen? 

Wees mij genadig, God, wees mij genadig, want bij U is mijn leven geborgen. In de schaduw van Uw vleugels zal ik schuilen, tot het doodsgevaar is geweken. Ik roep tot God, de Allerhoogste, tot God, die mij beschermt. Uit de hemel zal Hij hulp sturen, wie mij bedreigt wordt smadelijk verjaagd. Ja, God stuurt mij Zijn liefde en trouw. Tussen leeuwen moet ik liggen, tussen dieren die mensen verslinden, hun tanden zijn speren en pijlen, hun tong is een geslepen zwaard.

Machtigen, spreekt u werkelijk recht, beoordeelt u de mensen eerlijk? In uw hart bedrijft u al onrecht, en overal op aarde geeft u vrij spel aan het geweld van uw handen. Van de moederschoot af zijn ze van God vervreemd, van hun geboorte af dwalen die leugenaars.  Giftig zijn ze als een bijtende adder, doof als een slang die zijn oren sluit, die niet luistert naar de stem van zijn bezweerders, hoe bedreven zij hun spreuken ook zeggen.

Toen Saul opdracht had gegeven David thuis vast te houden en hem te doden. Bevrijd mij van mijn vijanden, mijn God, bescherm mij tegen mijn belagers. Bevrijd mij van wie onrecht doen, red mij van hen die bloed vergieten. Zij hebben het op mijn leven voorzien en vallen mij aan met geweld. Niet om mijn misdaad, niet om mijn zonde, HEER,  ik ben onschuldig, maar zij dringen op en sluiten de rijen.

Zonde is de taal uit hun mond, het woord van hun lippen. Laat hen stikken in hun trots, in hun vloeken en leugens. Sla toe in Uw toorn, sla vernietigend toe. Tot aan de einden der aarde zullen zij weten dat God over Jakob heerst.

Ter lering, toen hij vocht tegen de Arameeërs uit het Tweestromenland en uit Soba, en toen Joab op zijn terugtocht de Edomieten in het Zoutdal versloeg, twaalfduizend man. God, U hebt ons verstoten, ons uiteengeslagen, Uw toorn over ons uitgestort. Keer ons lot ten goede. U hebt het land geschokt en gespleten, genees zijn scheuren, want het stort ineen. U hebt Uw volk zwaar laten lijden, ons een bittere wijn laten drinken.