Op velerlei wijzen en langs velerlei wegen heeft God in het verleden tot de voorouders gesproken door de profeten, maar nu de tijd ten einde loopt heeft Hij tot ons gesproken door Zijn Zoon, die Hij heeft aangewezen als enig erfgenaam en door wie Hij de wereld heeft geschapen. In Hem schittert Gods luister, Hij is Zijn evenbeeld, Hij schraagt de schepping met Zijn machtig woord; Hij heeft, na de reiniging van de zonden te hebben voltrokken, plaatsgenomen aan de rechterzijde van Gods hemelse majesteit, ver verheven boven de engelen omdat Hij een eerbiedwaardiger naam heeft ontvangen dan zij. Tegen wie van de engelen heeft God immers ooit gezegd:
‘Jij bent Mijn zoon, Ik heb je vandaag verwekt’? Of:
‘Ik zal een vader voor hem zijn, en hij voor Mij een zoon’? Maar wanneer Hij de eerstgeborene de wereld weer binnenleidt, zegt Hij:
‘Laten al Gods engelen Hem eer bewijzen.’ Over de engelen zegt Hij:
‘Die Zijn engelen inzet als windvlagen, en Zijn dienaren als een vlammend vuur.’ Maar tegen de Zoon zegt Hij:
‘God, Uw troon houdt stand tot in alle eeuwigheid, en de scepter van het recht is de scepter van Uw koningschap. Gerechtigheid hebt U liefgehad en onrecht gehaat; daarom, God, heeft Uw God U gezalfd met vreugdeolie, als geen van Uw gelijken.’ En ook:
‘In het begin hebt U, Heer, de aarde gegrondvest, en de hemel is het werk van Uw handen. Zij zullen vergaan, maar U houdt stand, ze zullen als een gewaad verslijten, als een mantel zult U ze oprollen, als een gewaad zullen ze worden verwisseld; maar U blijft dezelfde, en Uw jaren zullen geen einde nemen.’
Tegen wie van de engelen heeft Hij ooit gezegd:
‘Neem plaats aan Mijn rechterhand, tot Ik van je vijanden een bank voor je voeten heb gemaakt’? Zijn zij niet allen dienende geesten, uitgezonden om hen bij te staan die deel zullen krijgen aan de redding?
